ამასთან, მას ინსტინქტურად სჯეროდა, რომ მის გატეხილ გულს რაღაც კავშირი ჰქონდა კულტურის დაშლასთან. მას სურდა ეს დაადანაშაულოს ეკონომიკაში იმის ნაცვლად, რომ ის საშინელი ბიჭი იყო.
(All along, he had believed instinctually that his broken heart had something to do with the collapse of culture. He wanted to blame it on economics instead of on the fact that she was a fucking bitch.)
პროტაგონისტი გულისცემის გრძნობას იძენს და ამ ემოციურ არეულობას უფრო დიდ კულტურულ საკითხებს ანიჭებს, ვიდრე პირად გარემოებებს. ის აღმოჩნდება საკუთარი თავის ტკივილის საზოგადოებრივ წარუმატებლობებთან დაკავშირების სურვილით, განსაკუთრებით ეკონომიკურ კონტექსტში, როგორც მისი ტანჯვის რაციონალიზაციის საშუალება.
ამასთან, ამ დასაბუთების ქვეშ არის უფრო პირადი ჭეშმარიტება; ტკივილი გამომდინარეობს ტოქსიკური ურთიერთობიდან, ვიდრე გარე ფაქტორები. ქალის მავნე საქციელის შესახებ მისი აღიარება ცხადყოფს ბრძოლას მისი გულის ტკივილის ფართო ახსნისა და საკუთარი ცხოვრებისეული გამოცდილების არასასიამოვნო რეალობის წინაშე.