და მე დავინახე Gazelle- ის თვალები საფრანგეთში - WWI- ს დროს, და გამიელვა, რომ ალბათ გულმა ღმერთმა გამოიყურებოდა და აიღო სული, რის გამოც მხოლოდ ადამიანის ჭურვი დატოვა. {მათგან, ვინც შეიმუშავა PTSD და/ან ომის ნევროზები}… {ფსიქიატრიული გახდომისას} მე ნამდვილად ვცდილობდი შევქმნა პირობები, რომლითაც სული შეიძლება დარწმუნებულიყო, რომ კიდევ ერთხელ შეუერთდეს ადამიანის სხეულს, რითაც მას მთელი
(And I saw the eyes of the gazelle again in France {during WWI}, and it struck me that perhaps a heartsick God had looked down and taken up a soul, leaving only the shell of a man. {of those who developed PTSD and/or war neuroses}… {In becoming a psychiatrist} I was really trying to create the conditions whereby a soul might be persuaded to join a man's body once a again, thus making him whole.)
ციტატა ასახავს პირველი მსოფლიო ომის დროს გაკეთებულ მწუხარე დაკვირვებას, სადაც ავტორი ამახვილებს კავშირს ჯარისკაცების მიერ გამოცდილ ტრავმასა და დაკარგული სულის კონცეფციას შორის. ეს მიგვითითებს იმაზე, რომ ომის დროს, ღმერთმა შეიძლება დაინახა ტანჯვა და ამოიღო ადამიანის არსი, რის გამოც მათ მხოლოდ ღრუ ფიგურა დატოვა. ეს შეხედულებისამებრ ასახავს ომის ღრმა გავლენას ფსიქიკურ ჯანმრთელობაზე, განსაკუთრებით PTSD- ს და ნევროზებთან მიმართებაში, რომელსაც ჯარისკაცები სახლში დაბრუნების წინაშე აღმოჩნდნენ.
ავტორი, რომელიც გახდა ფსიქიატრი, გამოხატავს სურვილს, რომ ომის შედეგად დაზარალებულთათვის მთლიანობა აღადგინოს. განკურნებისთვის ხელსაყრელი გარემოს შექმნით, მიზნად ისახავდა ფიზიკურ სხეულთან დისლოცირებული სულის გაერთიანებას, რაც ინდივიდებს საშუალებას აძლევდა დაუბრუნონ თავიანთი თვითმყოფადობა და საკუთარი თავის გრძნობა. ეს ხაზს უსვამს ფსიქიკური ჯანმრთელობის საკითხების გაგების მნიშვნელობას და თანაგრძნობით მხარდაჭერის აუცილებლობას ომის ნაწიბურების მიმართ.