ციტატა ასახავს ოპტიმიზმის გრძნობას, ზოგადად პესიმისტური შეხედულებისამებრ, ცხოვრების შესახებ. იგი აღიარებს, რომ მიუხედავად იმისა, რომ სამწუხარო გარემოებები ხშირად ჭარბობს, პოზიტიური შედეგების შანსი რჩება. ავტორი ვარაუდობს, რომ კეთილდღეობის ეს მომენტები არ უნდა გაათავისუფლოს, თუნდაც ისინი იშვიათი მოვლენები იყოს.
ეს პერსპექტივა ხაზს უსვამს ცხოვრების არაპროგნოზირებად ბუნებას, სადაც "კარგი ბარათის" მიღების შესაძლებლობა იწვევს იმედს. ეს ემსახურება შეხსენებას, რომ დარჩეს პოზიტიური გამოცდილების პოტენციალისთვის, რაც გულისხმობს იმას, რომ ამ მავნე მომენტების აღიარებამ შეიძლება გაამდიდროს ჩვენი ცხოვრებისეული გაგება ცხოვრების მოგზაურობის შესახებ.