სებასტიან ფოლკსის წიგნში "ენგლები", ავტორი იკვლევს მარტოობის და მარტოობის ცნებებს. პროტაგონისტი ასახავს მარტოობის და მარტო ყოფნის გამოცდილებას, მაგრამ განასხვავებს ამ სახელმწიფოებსა და ნამდვილ მარტოობას შორის. მიუხედავად იმისა, რომ იგი აღიარებს იზოლაციის მომენტებს, იგი ხაზს უსვამს იმას, რომ იგი არ გრძნობს თავს დაჩაგრულად ყოფნის გამო.
ეს პერსპექტივა ხაზს უსვამს რთულ ურთიერთობას მარტოობასთან, რაც იმაზე მიგვითითებს, რომ მისი მიღება შეიძლება უფრო მეტად, ვიდრე შიშით. პერსონაჟის გულგრილობა მარტოობის მიმართ მიუთითებს იმაზე, რომ უფრო ღრმად გააცნობიეროს საკუთარი შინაგანი თვითობა და მარტო ყოფნა, როგორც არსებობის ნაწილი.