და ეს ისეთივე დარწმუნებულია, როგორც ჩვენ ოდესმე არაფერში. ჩვენ გვჯერა, რომ საკმარისია ვიმოქმედოთ ისე, თითქოს ეს სიმართლეა. როცა დარწმუნებული ვართ, ამას ცოდნას ვუწოდებთ. ფაქტები. ჩვენ ფსონს დავდებთ მასზე.
(And that's as sure as we ever are of anything. We believe it enough to act as though it's true. When we'r'e that sure, we call it knowledge. Facts. We bet our lives on it.)
"Speaker for the Dead" ორსონ სკოტ კარდი იკვლევს ცოდნისა და რწმენის კონცეფციას. ციტატა ხაზს უსვამს იმას, რომ ჩვენი დარწმუნება იმაში, რაც ვიცით, ხშირად ემყარება ღრმა რწმენას, რომელიც მოქმედებისკენ მიგვიყვანს. დარწმუნების ეს გრძნობა საშუალებას გვაძლევს განვსაზღვროთ ცოდნა, როგორც ის, რაზეც შეგვიძლია დავეყრდნოთ, დამკვიდრებულ ფაქტებს, რომლებიც აყალიბებენ ჩვენს ცხოვრებას. ის ხაზს უსვამს ადამიანთა მიდრეკილებას იმოქმედოს რწმენებზე, რაც ვარაუდობს, რომ ის, რასაც ჩვენ ვღებულობთ როგორც ჭეშმარიტებას, გადამწყვეტ როლს თამაშობს ჩვენს გადაწყვეტილებებში და ურთიერთქმედებებში.
ციტატაში წარმოდგენილი იდეა ასახავს ჩვენს შინაგან ერთგულებას იმის მიმართ, რასაც ჩვენ ცოდნას მივიჩნევთ. ის ხაზს უსვამს რწმენასა და მოქმედებას შორის ურთიერთობას, რაც გვთავაზობს, რომ როდესაც ჩვენ მივაღწევთ დარწმუნების გარკვეულ დონეს, ჩვენ ვუკავშირდებით სამყაროს, თითქოს ჩვენი რწმენა უდაო ჭეშმარიტებაა. ეს ცნება ეხმიანება ადამიანურ გამოცდილებას და ჩვენს სწრაფვას გაგებისკენ, აძლიერებს იმ აზრს, რომ ჩვენი რწმენა ფუნდამენტურია ჩვენი არსებობისა და სხვებთან ურთიერთობისთვის.
