ანა: მაგრამ ოდესმე შეგიმჩნევიათ ჩემში გამამხნევებელი რამ, მარილა? მე არასოდეს დავუშვებ ერთსა და იმავე შეცდომას ორჯერ. მარილა: არ ვიცი, ეს დიდი სარგებელია, როცა ყოველთვის ახალს აკეთებ.
(Anne: But have you ever noticed one encouraging thing about me, Marilla? I never make the same mistake twice.Marilla: I don't know as that's much benefit when you're always making new ones.)
ანა და მარილას საუბრისას „ანა მწვანე გეიბლები“ ავლენს ანას პერსონაჟის იუმორისტულ ასპექტს. ანა აღნიშნავს, რომ ის არასოდეს იმეორებს ერთსა და იმავე შეცდომას, რაც მიუთითებს ოპტიმიზმის გრძნობაზე მისი სასწავლო პროცესის მიმართ. თუმცა, მარილა ეწინააღმდეგება თავის დაკვირვებას და ხაზს უსვამს, რომ ანას ტენდენცია ახალი შეცდომების დაშვებისკენ შეიძლება არ იყოს განსაკუთრებით მომგებიანი. ეს გაცვლა ასახავს დინამიკას ორ პერსონაჟს შორის, აჩვენებს ანას სულიერ ბუნებას და მარილას პრაქტიკულობას.
დიალოგი ასახავს რომანში არსებულ საერთო თემას ზრდის, გამოცდილებიდან სწავლისა და მომწიფების გამოწვევების შესახებ. მიუხედავად იმისა, რომ ანა იმედს ხედავს შეცდომებზე გადასვლის უნარში, მარილა გვთავაზობს რეალიზმის ნოტას, ხაზს უსვამს არა მხოლოდ წარსულის შეცდომების თავიდან აცილების მნიშვნელობას, არამედ უკეთესი არჩევანის გაკეთებას წინსვლის წინ. ეს მომენტი ასახავს მათი ურთიერთობის არსს, სადაც ანას ახირებული მსოფლმხედველობა ხშირად ეწინააღმდეგება მარილას უფრო დასაბუთებულ პერსპექტივას.
