მარსიზე მე ვაკვირდები იმას, რასაც ვეძებ და მოციმციმე ლამპოსტს ვამატებ და ააფეთქე sneakers წყვილი, რომელიც ზოგიერთმა ბავშვმა იქ გადააგდო, რომელიც ტესტირებას ეცემოდა ზოგიერთ shit- ზე, რომელსაც არასდროს მიმიღია, სანამ ამ ქალაქში ვცხოვრობდი. მე ვჯდები ასალაგზე და ფეხებს ვუშვებ შიგნით, ვტოვებ მაქმანებს. იქ ძალიან პატარა, მაგრამ მარჯვნივ ერთი ჯდება ოდნავ უკეთესად, ვიდრე მარცხნივ. დიდი
(At Marcy I spot what I am looking for and shimmy up a lampost and untangle the pair of sneakers that some kid has tossed up there that dangle in testement to some shit that I have never figured out as long as I have lived in this city. I sit on the curb and stuff my feet inside leaving the laces undone. There too small but the right one fits a little better than the left. Not having a big toe is already paying off.)
მთხრობელი შეხვდება მარსიის ლამპსიდან ჩამოკიდებული sneakers- ის წყვილს, რომელიც ასახავს ბავშვობის ანტიკას. გაოცებული, ისინი ასვლა, ფეხსაცმლის მოსაპოვებლად და სიხარულის მოსაძებნად მოულოდნელ გამოცდილებაში. ბორბალზე იჯდა, ისინი ცდილობენ sneakers- ს, რომლებიც ძალიან მცირეა, მაგრამ სწორად ჯდება მხოლოდ იმისთვის, რომ კმაყოფილების გრძნობა უზრუნველყოს. ამ sneakers- ის ქურდობის მოქმედება ხაზს უსვამს ნოსტალგიისა და აჯანყების ნაზავს.
როგორც მთხრობელი აყენებს sneakers- ს, რომელსაც უკრავდა მაქმანები, ისინი აღიარებენ მცირე უპირატესობას, რომ დაკარგული დიდი ტოტი ჰქონდეთ, რაც მათ საშუალებას აძლევს კომფორტს გაუწიონ იმ სიტუაციაში, რომელიც სხვაგვარად აძლიერებს არაადეკვატურობის გრძნობას. ეს მომენტი იძენს გამძლეობისა და ადაპტირების ნაზავს, ხაზს უსვამს იმას, თუ როგორ ახდენს პერსონაჟი ნავიგაციას ახდენს მათ გარემოში და გარემოებებზე, მიუხედავად გამოწვევებისა. Sneakers ემსახურება დაკარგული ბავშვობის და ახლანდელი დაუცველობის სიმბოლოს.