კაცის ჯიშები ტყუილია. ის მათ ასექსუალურად აყენებს, დახმარების გარეშე. ის ამოწურავს და ტყუილი ავსებს ჰაერს. მარტო ოთახში, ის თავის თავს იძენს, რომ თავი შეიკავოს ჭეშმარიტების ჭეშმარიტების ხაფანგში. იმ დღეს, თავის საწოლში, რომელიც კოალიციის შტაბის ყველაზე უსაფრთხო გულში იძინებს, ის ოცნებობს სიცრუეში. უკეთესია, რომ მარცხენა ხელი შეინარჩუნოს იმის ცოდნით, თუ რა ღალატებს
(The man breeds lies. He spawns them asexually, with no need for any assistance. He exhales and lies fill the air. Alone in a room, he mutters lies to himself to keep from falling into the trap of truth-telling. In the day, sleeping in his bed, deep in the safest heart of Coalition headquarters, he dreams in lies. The better to keep his left hand from knowing what betrayals his right has planned.)
ამონარიდი ასახავს თვით-მოტყუების იდეას და იმ სიმარტივეს, რომლითაც ტყუილი შეიძლება შეიქმნას და აღზარდოს ინდივიდი. ადამიანი გამოსახულია, როგორც სიცრუის წყარო, ძალისხმევით წარმოქმნის მათ მარტოობაში, რაც მიანიშნებს ღრმა ბრძოლასთან სიმართლესთან. მისი ურთიერთქმედებები არაკეთილსინდისიერებასთანაა დაკავშირებული, რაც იმაზე მიგვითითებს, რომ იგი იყენებს ამ ფაბრიკებს, რომ დაიცვან არასასიამოვნო რეალობის დაპირისპირება, იმის დემონსტრირება, თუ როგორ შეიძლება ინდივიდები გახდნენ საკუთარი მოტყუებული მოთხრობებით.
უფრო მეტიც, კოალიციის შტაბის უსაფრთხო საზღვრებში სიზმარების გამოსახულება იძენს შინაგანი კონფლიქტის არსს. ადამიანი შეგნებულად ან ქვეცნობიერად ჰყოფს თავის ქმედებებსა და მიზნებს, მიანიშნებს ღრმა ღალატზე, რომლის შესახებაც მან იცის, რომ ჯერ არ ირჩევს უგულებელყოფას. ეს ორმაგობა ხაზს უსვამს ადამიანის ქცევის სირთულეებს და ჭეშმარიტების ინსტინქტური თავიდან აცილებას, რაც ხაზს უსვამს ფართო კომენტარს ნდობის, ერთგულების და ნიღბების შესახებ, რომლებიც ხალხს ატარებენ ყოველდღიურ ცხოვრებაში.