სილამაზე შეიძლება იყოს უბედურება და უნდა გვახსოვდეს, რომ საბოლოოდ გაქრა, მაგრამ მის შიგნით სილამაზე სამუდამოდ იყო. მას მოსწონდა ამის მოსმენა. მას ჰქონდა ჭეშმარიტების ბეჭედი.
(beauty could be a scourge, and to remember that looks faded eventually, but the beauty inside her was for ever. She had liked hearing that. It had the ring of truth to it.)
ციტატა იკვლევს სილამაზის ორმაგობას, რაც იმაზე მიგვითითებს, რომ მიუხედავად იმისა, რომ გარეგანი გარეგნობა შეიძლება იყოს მოტყუებული და მფრინავი, ნამდვილი შინაგანი სილამაზე გამძლეა. ეს პერსპექტივა ხელს უწყობს იმ აზრს, რომ ადამიანის ხასიათისა და სიკეთის შეფასება გაცილებით მნიშვნელოვანია, ვიდრე ფიზიკური მიმზიდველობა.
პროტაგონისტი ამ სიბრძნეში მყუდროებას პოულობს და აფასებს იმ აზრს, რომ ჭეშმარიტი სილამაზე მოდის შიგნიდან, რეზონანსული ჭეშმარიტების ღრმა გრძნობით. ეს ემსახურება შეხსენებას, რომ რაც დრო გადის და შემცირდება, ის თვისებები, რომლებიც განსაზღვრავს პირის ღირებულებას, მარადიულად რჩება.