როდესაც იმ ღამით სახლს ვატარებდი, რეალიზაციამ გამიელვა: ცხოვრებაში ჩემი უპირატესობები არ არის უპირატესობის ან დაზვერვის გამო, არამედ გულწრფელი იღბალი. თავმდაბალი აზრია, რომ იმის მიუხედავად, რომ ცოდნა აქვს, მაინც შეიძლება მიმართულება იგრძნოს. ბევრი ადამიანი გაუძლებს ღრმა გასაჭირს, მაგრამ იმის მაგივრად, რომ სასოწარკვეთილებას თავი დაანებონ, ისინი მზერას აძლიერებენ იმედისა და გამძლეობისკენ. ამ ასახვამ გამაცნობიერა ჩემი საკუთარი დამოკიდებულება და თანაგრძნობის მნიშვნელობა სხვების მიმართ.
მარტოობის მომენტებში, როდესაც მსოფლიოს ხმაური ქრებოდა, ჩვენ ვპოულობთ ადამიანის საერთო სურვილს კომფორტის, სიყვარულისა და სიმშვიდის მიმართ. ეს უნივერსალურობა ხაზს უსვამს ჩვენს კავშირს ერთმანეთთან ბრძოლის დროს. იმის აღიარებით, რომ ჩვენ ყველანი ვეძებთ მსგავს ნივთებს, ხელს შეუწყობს თანაგრძნობისა და გაგების განვითარებას, რაც ხელს უწყობს ერთმანეთს, რომ მხარი დაუჭირონ ჩვენს მოგზაურობას ცხოვრების განმავლობაში.