"Crap Artist- ის აღიარებებში", ფილიპ კ. დიკი ასახავს მედიასა და საზოგადოებრივ დისკურსთან ურთიერთობის უშედეგოობას, რაც ასახავს იმედგაცრუების გრძნობას. იგი გამოხატავს გაცნობიერებას, რომ რედაქტორისადმი წერილების წერა, მოსაზრებების გაზიარებისთვის საერთო გამზირი, უაზროა, რადგან მისი აზრით, აუდიტორია მეტწილად შედგება მათგან, რომელსაც იგი მიიჩნევს არაგონივრულ ან ექსცენტრიულობას.
ეს პერსპექტივა ხაზს უსვამს დიკის იმედგაცრუებას საზოგადოებასთან და საზოგადოებრივ საუბრებში ექსცენტრიულობის უზომო ყოფნა. სენტიმენტი, რომ ნეგატივი და ირაციონალურობა დომინირებს მედიის ურთიერთქმედებებში, იწვევს მას, რომ გაათავისუფლოს ასეთ დიალოგებში მონაწილეობის ცნება, საბოლოოდ გამოავლენს იმედგაცრუების უფრო ღრმა გრძნობას, თუ როგორ აღიქმება იდეები და აფასებს ფართო სამყაროში.