ფილიპ კ. დიკის "The Golden Man" - ში მთხრობელი გამოხატავს ღრმა აღშფოთებას სიკვდილის კონცეფციის და ადამიანებისა და ცხოველების ტანჯვის მიმართ. ემოციური არეულობა, რომელიც მას განიცდის, როდესაც ის კარგავს ცხოველს, მას ღმერთთან ინტენსიური დაპირისპირებისკენ უბიძგებს, რაც გამოავლენს მის რწმენას, რომ ღვთიური დაუდევრობამ ხელი შეუწყო მსოფლიოში ქაოსსა და ტკივილს. ეს პერსპექტივა ხაზს უსვამს ღრმა იმედგაცრუებას ცხოვრების უსამართლობასა და პასუხისმგებლობის სურვილს.
მთხრობელის მრისხანება გადალახავს პირად მწუხარებას, მიუთითებს წინასწარ განსაზღვრული ცოდვილებისა და ტანჯვის ფართო კრიტიკაზე. იგი ამტკიცებს, რომ კაცობრიობა შეცდომაში შეიყვანეს მის ბუნებასთან დაკავშირებით, მიგვითითებს იმაზე, რომ ხალხი არ არის თანდაყოლილი ცოდვილი, არამედ იმ გარემოებების მსხვერპლი, რამაც მათ სასოწარკვეთა აიძულა. მისი დაპირისპირების მისი სურვილი ასახავს გაგებასა და გამოწვევას, რასაც იგი აღიქვამს, როგორც კაცობრიობისადმი დაკისრებული ხარვეზების მორალურ ჩარჩოს.