მულტფილმისტი კრის უერი ხაზს უსვამს, რომ ნახატი ჩვენი გარემოთი აღქმის უნიკალური გზაა, რომელსაც მრავალი მოზრდილი უყურებს. იგი გვთავაზობს, რომ როდესაც ჩვენ ასაკის მატებასთან ერთად ვზრდით, ჩვენ მოგონებებითა და შეშფოთებით ვიმსჯელებთ და ვკარგავთ შეხებას დღევანდელ მომენტთან. ხატვა ემსახურება ჩვენს უშუალო გარემოსთან დაკავშირების ინსტრუმენტს, აძლიერებს ჩვენს შესაძლებლობას, რომ ფოკუსირება მოახდინოს იმაზე, რაც სინამდვილეში არსებობს ჩვენს გარშემო.
ეს პერსპექტივა განიხილება ოსტინ კლეონის წიგნში, "გააგრძელეთ გზა: 10 გზა, რომ შემოქმედებითი დარჩეს კარგ დროსა და ცუდად", რაც ხელს უწყობს შემოქმედებას, როგორც ცხოვრების ცხოვრების საბრძოლველად. ხატვის გზით, ინდივიდებს შეუძლიათ მოამზადონ გონებამახვილობა და დაფასება თავიანთი ამჟამინდელი გამოცდილების მიმართ, საბოლოოდ კი უფრო მდიდარი, უფრო ინფორმირებული არსებობის განვითარებას.