ახლა, როცა ისინი ერთად ვერ იქნებოდნენ, ისინი უსაზღვროდ ცალ-ცალკე უნდა იყვნენ და რაც იყო დარწმუნებული და ურყევი, ახლა მყიფე და არაარსებითი იყო; იმ მომენტიდან, როდესაც ჩვენ ერთად არ ვართ, ალაი უცხოა, რადგან მას ახლა აქვს ცხოვრება, რომელიც ჩემი ნაწილი არ იქნება და ეს ნიშნავს, რომ როცა მას ვნახავ, ჩვენ ერთმანეთს არ ვიცნობთ.
(For now that they could not be together, they must be infinitely apart, and what had been sure and unshakable was now fragile and insubstantial; from the moment we are not together, Alai is a stranger, for he has a life now that will be no part of mine, and that means that when I see him we will not know each other.)
ციტატა ხაზს უსვამს ემოციურ დისტანციას ორ პერსონაჟს შორის, რომლებიც ოდესღაც ახლოს იყვნენ, მაგრამ ახლა ფრაგმენტულად აღმოჩნდებიან მათი განშორების გამო. მათი კავშირის სინამდვილე გადაიქცა დელიკატურ და გაურკვეველ კავშირში. სპიკერი აცნობიერებს, რომ ცალ-ცალკე გატარებულმა დრომ შექმნა მნიშვნელოვანი განხეთქილება, რაც მათ ურთიერთობას რაღაც უცნობად გარდაქმნის.
ეს სენტიმენტი ხაზს უსვამს იზოლაციისა და ურთიერთობების ცვლილების თემას. პერსონაჟის ასახვა ავლენს ღრმა შფოთვას მომავლის შესახებ და გათიშვას, რომელიც შეიძლება გამოწვეული იყოს ცალკეული ცხოვრებით. იმის გაცნობიერება, რომ ისინი შესაძლოა ვეღარ ცნობდნენ ერთმანეთს, ხაზს უსვამს გარდაუვალი ცვლილებების პირობებში ინტიმური ურთიერთობის შენარჩუნების გამოწვევებს.
