epictetus ხაზს უსვამს უარყოფით ემოციებს შორის ურთიერთობას და მის ნაწერებში ბედნიერების არარსებობას. იგი აღნიშნავს, რომ ისეთი გრძნობები, როგორიცაა არეულობა, მწუხარება და ეჭვიანობა, ქმნის გარემოს, სადაც სიხარული ვერ აყვავდება. ეს პრობლემური ემოციები ავსებს იმ ადგილს, სადაც ბედნიერებას სხვაგვარად შეეძლო, მიგვითითებს იმაზე, რომ ამ გრძნობებით დატვირთული გონება ვერ განიცდის ნამდვილ კმაყოფილებას.
გარდა ამისა, იგი ხაზს უსვამს ცრუ ფასეულობების როლს ამ უარყოფითი განწყობების განვითარებაში. როდესაც ჩვენ ვიცავთ არასწორად რწმენას, ჩვენ იმედგაცრუებისკენ წამოვიწყეთ, რის შედეგადაც იმედგაცრუებული სურვილები და შეუსრულებელი შფოთვა მივყავართ. საბოლოო ჯამში, Epictetus გვახსენებს, რომ ავთენტური მნიშვნელობების გაშენება აუცილებელია ნამდვილი ბედნიერების და ემოციური კეთილდღეობისთვის გზა.