თავისუფლება არ არის დაარქივებული სურვილის დამაკმაყოფილებელი, არამედ მისი აღმოფხვრა.
(Freedom is not archived by satisfying desire, but by eliminating it.)
epictetus, თავის ნაწარმოებში "დისკურსები და არჩეული მწერლობა", ხაზს უსვამს ღრმა პერსპექტივას თავისუფლების შესახებ. იმის მაგივრად, რომ თავისუფლებას სურვილების შესრულებას განიხილავს, იგი ამტკიცებს, რომ ჭეშმარიტი თავისუფლება მიიღწევა ამ სურვილების აღმოფხვრის გზით. ეს ცნება აყენებს საერთო რწმენას, რომ ჩვენი სურვილების გატარება და დაკმაყოფილება იწვევს ბედნიერებას და თავისუფლებას.
სურვილების აღმოფხვრაზე ფოკუსირებით, Epictetus ვარაუდობს, რომ ინდივიდებს შეუძლიათ მიაღწიონ უფრო ღრმა ავტონომიისა და მშვიდობის გრძნობას. იგი გულისხმობს, რომ სურვილებისადმი მიმაგრება ხშირად იწვევს ტანჯვას და დამოკიდებულებას, ხოლო თავისუფლება თვითკონტროლშია და შინაგანი საკუთარი თავის ოსტატობაა. აქედან გამომდინარე, ნამდვილი თავისუფლებისკენ მიმავალი გზა გულისხმობს ჩვენი სურვილების გაგებას და გადალახვას.