რწმენის და ღვთიური განსჯის არსი გამოიკვლია იმ აზრით, რომ ღვთის გადაწყვეტილებები ყოველთვის გამართლებულია და არასოდეს თვითნებური. კონცეფცია ხაზს უსვამს იმას, რომ ღვთის ქმედებების მიღმა უფრო მეტი გაგება და მიზანი არსებობს, რაც იმაზე მეტყველებს, რომ მისი არჩევანი უფრო მეტია სიბრძნისგან, ვიდრე შემთხვევითობა ან სისასტიკე.
ეს ასახვა ხელს უწყობს მორწმუნეებს ენდობიან ღვთის გეგმას, აძლიერებს მოსაზრებას, რომ მის მიერ მიღებული ყველა გადაწყვეტილება ფესვგადგმულია ღრმა გაგებაში, თუ რა არის საუკეთესო. იგი ხაზს უსვამს რწმენის მნიშვნელობას ცხოვრებისეული გამოწვევების ნავიგაციაში, რადგან ღვთის ქმედებები მიზანმიმართულია და ხელმძღვანელობს მისი ცოდნით თითოეული ადამიანის გარემოებებზე.