დანაშაული აზრი არ აქვს. სამყარო გვაწუხებს და ჩვენ რეაგირებს საკუთარი თავის ტანჯვით. მაინტერესებს, როგორ შეგვიძლია ოდესმე გვქონდეს ასეთი დაბალი აზრი საკუთარი თავის მიმართ, რომელსაც ჩვენ ვუერთდებით.
(Guilt is useless. The world torments us, and we react by tormenting ourselves. I wonder how we can ever have such a low opinion of ourselves that we join in.)
ციტატაში, ფილიპ კ. დიკი ხაზს უსვამს დანაშაულის ბუნებას და მის არაეფექტურობას, რათა დაგვეხმაროს ცხოვრებისეული გამოწვევების მოგვარებაში. იგი გვთავაზობს, რომ მიუხედავად იმისა, რომ სამყარო შეიძლება გაჭირვებას მოუტანოს, ჩვენ ხშირად ვამატებთ საკუთარ ტანჯვას საკუთარი თავის მიმართ ზედმეტად კრიტიკული. ამ თვითგამორკვევამ შეიძლება ხელი შეუშალოს სირთულეების ნავიგაციის უნარს და გამოიწვიოს უარყოფითი თვით-სურათი.
ავტორი ასახავს ადამიანის გამოცდილების პარადოქსს, სადაც გარეგანი ზეწოლა იწვევს შინაგან ბრძოლებს. იმის ნაცვლად, რომ ხელი შეუწყოს თვით-თანაარსებობას, ადამიანი შეიძლება ჩაერთოს თვითგამორკვევში, რაც საწინააღმდეგოა. დიკის დაკვირვება იწვევს მკითხველს გადახედოს რეაგირებას ცხოვრებისეული გამოწვევების შესახებ და კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებს, თუ რატომ მიიღებენ მონაწილეობას საკუთარ ტანჯვაში.