ალექსანდრე მაკკალ სმიტის "მოულოდნელი დების სახლი", პროტაგონისტი გულწრფელად ასახავს მამამისს, რომელსაც იგი გულმოდგინედ მოიხსენიებს, როგორც "მისი მამა". ეს ასახვა ცხადყოფს ღრმა ემოციურ კავშირს, რადგან იგი ყოველდღიურად ფიქრობს მასზე, რაც ხაზს უსვამს იმ მუდმივ გავლენას, რაც მან მოახდინა მის ცხოვრებაზე. მისი სიყვარული მისთვის ურყევი და ღრმაა, რაც აჩვენებს ოჯახური ობლიგაციების სიძლიერეს.
როდესაც ის ახდენს მის დღევანდელ ცხოვრებას, მამის მოგონებები კომფორტის და შთაგონების წყაროდ ემსახურება. მისი გავლენა ფიქრებში იძირება და მას ქმნის მეხსიერების პატივისცემით მისი მოქმედებებისა და არჩევანის საშუალებით. ეს კავშირი ხაზს უსვამს სიყვარულისა და ხსოვნის თემებს მთელს თხრობაში, რაც ასახავს, თუ როგორ აყალიბებს ურთიერთობები ჩვენს იდენტურობასა და გამოცდილებას.