ადამიანები მთელი სიცოცხლე რჩებიან ჩიხში.
(Human beings remain grubs all the lives.)
ორსონ სკოტ კარდის წიგნში „ქსენოციდი“ ავტორი ღრმა გზავნილს გადმოსცემს ციტატის მეშვეობით: „ადამიანები მთელი ცხოვრება რჩებიან ჩიხში“. ეს მეტაფორა გვთავაზობს, რომ მიუხედავად იმისა, რომ იზრდება და იძენს ცოდნას, ინდივიდები ხშირად ეკიდებიან თავიანთ პრიმიტიულ ინსტინქტებსა და ნაკლოვანებებს. იდეა ხაზს უსვამს მოსაზრებას, რომ პიროვნული ზრდა ხშირად ზედაპირულია და ბევრი არ სცილდება ძირითად ბუნებას ან ქცევას მთელი ცხოვრების განმავლობაში.
ეს პერსპექტივა იწვევს მკითხველს დაფიქრდეს ადამიანის განვითარების სირთულეზე. მიუხედავად იმისა, რომ საზოგადოება ხელს უწყობს უწყვეტი გაუმჯობესებისა და ევოლუციის კონცეფციას, კარდის მტკიცება გვაიძულებს ვიფიქროთ არსებობის ღრმა ასპექტებზე და არის თუ არა ჭეშმარიტი ტრანსფორმაციის მიღწევა. ის ბადებს კითხვებს ავთენტურობისა და ადამიანის მდგომარეობის თანდაყოლილი ბრძოლების შესახებ, რაც იწვევს კრიტიკულ გამოკვლევას იმის შესახებ, თუ რას ნიშნავს ჭეშმარიტი განვითარება.
