მე ვხედავ, რომ რიჩარდ ვაგნერი ზეცის კარიბჭეზე დგას. შენ უნდა დამანებე, ამბობს ის. დავწერე. ეს უკავშირდება გრაალის, ქრისტეს, ტანჯვას, სამწუხაროებას და განკურნებას. არა? ისინი პასუხობენ, კარგად, ჩვენ ვკითხულობთ მას და აზრი არ აქვს. .
(I can see Richard Wagner standing at the gates of heaven. You have to let me in, he says. I wrote . It has to do with the Grail, Christ, suffering, pity and healing. Right? And they answer, Well, we read it and it makes no sense. .)
ფილიპ კ. დიკის წიგნში "აირჩიე", აქ არის აზროვნების დამადასტურებელი სცენა, რომელშიც რიჩარდ ვაგნერი სამოთხის კარიბჭეზეა განთავსებული, რომელიც ევედრება შესასვლელად. იგი ამტკიცებს, რომ მისმა საქმიანობამ, რომელიც ეხება ღრმა თემებს, როგორიცაა გრაალი, ქრისტე, ტანჯვა, სამწუხარო და განკურნება, მას უნდა მისცეს წვდომა. ეს მომენტი იძენს დაძაბულობას მხატვრის განზრახვებსა და აუდიტორიის გაგებას შორის.
ვაგნერის დაჟინებით მისი კომპოზიციების მნიშვნელობის შესახებ ხაზს უსვამს საერთო ბრძოლას მხატვრების წინაშე: მნიშვნელობის გადმოცემის გამოწვევა, რომელიც სხვებთან ერთად რეზონანსდება. პასუხი, რომელსაც იგი იღებს, მიუთითებს, რომ მისი ნამუშევარი გაუგებარია, ხაზს უსვამს გათიშვას, რომელიც შეიძლება არსებობდეს შემოქმედის ხედვასა და საზოგადოების მიერ მის აღქმას შორის.