ჯონ სკალიზი გამოხატავს პროვოკაციულ სურვილს წარმომადგენლობის ქალთა ქსელებში, მიანიშნებს, რომ "მახინჯი" ქალი შეიძლება მსახურობდეს როგორც სპიკერი. იგი ამას ეწინააღმდეგება მედიაში "მახინჯი" კაცების საერთო მიღებით, აღნიშნავს ისეთ ფიგურებს, როგორიცაა ლარი კინგი, რომლის გარეგნობა არატრადიციული, მაგრამ წარმატებული. სკალზი გულისხმობს, რომ თუ საზოგადოება აფასებს მიღწევებს, მაშინ ფიზიკური გარეგნობა არ უნდა იყოს ბარიერი მსგავსი როლების ქალებისთვის.
ის მხარს უჭერს პრიორიტეტულ კომპეტენციას ქალთა ლიდერებში ჩვეულებრივი სილამაზის მიმართ. ეს მტკიცება აყენებს საზოგადოებრივ ნორმებს მიმზიდველობასთან დაკავშირებით, განსაკუთრებით ქალებთან დაკავშირებით და ხაზს უსვამს ნიჭისა და შესაძლებლობების აღიარებას და ჯილდოს მნიშვნელობას, ვიდრე მხოლოდ სილამაზის ტრადიციული სტანდარტების დაცვას.