მე ამას ვიტყვი: მინდა ვნახო მახინჯი ქალი, როგორც ქალთა ქსელის სპიკერი. მახინჯი კაცები იქ ყველა დროში არიან - შეხედეთ ლარის კინგს, ღვთის გულისთვის. ის ჰგავს ვიღაცის საცვლებს. რატომ არ მისცეს ამერიკას სპიკერი, რომელსაც ბევრი რამ არ უნდა ნახოს, მაგრამ კომპეტენტურია, როგორც ჯოჯოხეთი? თუ მიღწევები რეალურად ითვლება ქალებისთვის, ეს უნდა იყოს უღიმღამო.
(I'll say it: I want to see an ugly woman as a spokeswoman for a women's network. Ugly men are out there all the time – look at Larry King, for God's sake. He looks like someone's talking underwear. Why not give America a spokeswoman who ain't much to look at but is competent as Hell? If accomplishments actually count for women, this ought to be a no-brainer.)
ჯონ სკალიზი გამოხატავს პროვოკაციულ სურვილს წარმომადგენლობის ქალთა ქსელებში, მიანიშნებს, რომ "მახინჯი" ქალი შეიძლება მსახურობდეს როგორც სპიკერი. იგი ამას ეწინააღმდეგება მედიაში "მახინჯი" კაცების საერთო მიღებით, აღნიშნავს ისეთ ფიგურებს, როგორიცაა ლარი კინგი, რომლის გარეგნობა არატრადიციული, მაგრამ წარმატებული. სკალზი გულისხმობს, რომ თუ საზოგადოება აფასებს მიღწევებს, მაშინ ფიზიკური გარეგნობა არ უნდა იყოს ბარიერი მსგავსი როლების ქალებისთვის.
ის მხარს უჭერს პრიორიტეტულ კომპეტენციას ქალთა ლიდერებში ჩვეულებრივი სილამაზის მიმართ. ეს მტკიცება აყენებს საზოგადოებრივ ნორმებს მიმზიდველობასთან დაკავშირებით, განსაკუთრებით ქალებთან დაკავშირებით და ხაზს უსვამს ნიჭისა და შესაძლებლობების აღიარებას და ჯილდოს მნიშვნელობას, ვიდრე მხოლოდ სილამაზის ტრადიციული სტანდარტების დაცვას.