მე ვფიქრობ, რომ ჩემნაირი ადამიანი აღარ არის შეუძლებელი, რომ აღარ აჯანყდეს და რაიმე სახის ხანგრძლივ ეფექტს წარმოქმნას. მე დავკარგე ძალა, რომ დაარღვიე ის, რაც ბავშვობაში მქონდა; მე აღარ შემიძლია შეცვალოს ჩემი გარემო, ან თუნდაც სერიოზულად შეაწუხო იგი.
(I suppose it is just about impossible for someone like me to rebel anymore and produce any kind of lasting effect. I have lost the power to upset things that I had as a child; I can no longer change my environment or even disturb it seriously.)
ჯოზეფ ჰელერის "რაღაც მოხდა", პროტაგონისტი ასახავს მის ცხოვრებაში არსებითი ცვლილების წარმოქმნის უნარის დაკარგვას. იგი გრძნობს, რომ, როგორც ზრდასრულმა, სტატუს კვოს გამოწვევის შესაძლებლობამ მნიშვნელოვნად შემცირდა ბავშვობასთან შედარებით. ეს რეალიზაცია ხაზს უსვამს გადადგომის და იმედგაცრუების გრძნობას, რაც ბევრს იძენს, როდესაც ახალგაზრდობის სპირტიანი იდეალიზმიდან მოზრდილობის უფრო მდუმარე რეალობებზე გადასვლისას.
ციტატა ასახავს უძლურების ღრმა გრძნობას, რაც იმაზე მიგვითითებს, რომ პროტაგონისტი ახლა აჯანყებას უშედეგოდ მიიჩნევს. ახალგაზრდობის უდანაშაულობა და გამბედაობა, რამაც ერთხელ მას უფლება მისცა გავლენა მოახდინა, მის გარემოებათა უფრო პასიურ მიღებას მისცა. ჰელერი გულწრფელად გამოხატავს ცვლილების აქტიური აგენტისგან ტრანსფორმაციას იმ ადამიანზე, ვინც გრძნობს თავს გარემოში ხაფანგში, ხაზს უსვამს პიროვნული ზრდის სირთულეებს და სიმწიფის ხშირად მკაცრ ჭეშმარიტებებს.