მე მინდა დავწერო იმ ადამიანებზე, რომლებიც მე მიყვარს და მათ გამოგონილ სამყაროში ჩავდექი საკუთარი გონებით და არა ის სამყარო, რომელიც სინამდვილეში გვაქვს, რადგან სამყარო, რომელსაც ჩვენ რეალურად გვაქვს, არ აკმაყოფილებს ჩემს სტანდარტებს, დიკმა დაწერა ამ ისტორიების შესახებ. ჩემს მწერლობაში კი სამყაროსაც კი ვკითხულობ; ხმამაღლა მაინტერესებს ეს რეალურია და მაინტერესებს
(I want to write about people I love, and put them into a fictional world spun out of my own mind, not the world we actually have, because the world we actually have does not meet my standards, Dick wrote of these stories. In my writing I even question the universe; I wonder out loud if it is real, and I wonder out loud if all of us are real.)
თავის ნაწერებში, ფილიპ კ. დიკი გამოხატავს სურვილს შექმნას ისტორიები, რომლებიც ორიენტირებულია იმ პირთა გარშემო, რომელიც მას აფასებს, ქმნიან გამოგონილ სფეროებს, რომლებიც უფრო მეტად შეესაბამება მის იდეალებს, ვიდრე რეალურ სამყაროში. ის რეალობას არასაკმარისად აღიქვამს, რაც მას იწვევს თხზულების აშენება, რომლებიც ასახავს საკუთარ მისწრაფებებსა და ხედვებს. ეს შემოქმედებითი პროცესი საშუალებას აძლევს მას შეისწავლოს ავთენტურობისა და არსებობის თემები მისი წარმოსახვის ობიექტივის საშუალებით.
უფრო მეტიც, დიკის ლიტერატურული გამოძიება ხშირად განიხილავს ღრმა ფილოსოფიურ კითხვებს რეალობის ბუნებისა და თვითმყოფადობის შესახებ. იგი გულწრფელად კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებს სამყაროს ძალიან ქსოვილს და ფიქრობს, აქვს თუ არა ყველაფერი, რასაც ჩვენ განიცდიან, ნამდვილი მნიშვნელობა აქვს. ეს ინტროსპექტული გამოკვლევა არა მხოლოდ ახასიათებს მის მოთხრობას, არამედ იწვევს მკითხველს აისახოს რეალობის საკუთარი აღქმა და არსებობის არსი.