მე ვუყურებდი მას სახლიდან ბილიკზე გასასვლელად, შემდეგ კი მტვრიან გზაზე. ხალხი ამას ინდოეთში აკეთებს. როდესაც ისინი მიაღწევენ ცხოვრების გარკვეულ დროს, ისინი ზოგჯერ უბრალოდ მიდიან და გახდებიან წმინდა კაცები და არასდროს დაბრუნდებიან. ეს არის ის, რაც მამაჩემმა გააკეთა
(I watched him walk down the path from the house and then off on to the dusty road. People do that in India. When they reach a certain time of life, they sometimes just walk off and become holy men and never come back.That is what my father did)
ალექსანდრე მაკკალ სმიტის "ფეთქებადი თავგადასავლების" დროს, ავტორი ასახავს ინდოეთში დაკვირვებულ ტრადიციებს, სადაც პირებმა, განსაკუთრებით ასაკის პირებმა, შეიძლება აირჩიონ თავიანთი სახლების დატოვება სულიერი განმანათლებლობის მოსაძებნად. ეს პრაქტიკა გულისხმობს ყოველდღიური ცხოვრებისგან თავის დაღწევას, რომ უფრო მარტივი, უფრო ჭკვიანური არსებობა მოიცვას.
მთხრობელი მოგვითხრობს პირად გამოცდილებას, რომ მამამისს უყურებს გზა, რომელიც გზას დაადგა, საბოლოოდ კი აირჩია თავისი ცხოვრება წმინდა კაცად გადაქცევაში. ეს მწუხარე მომენტი ხაზს უსვამს ინდოეთში ასეთი მოგზაურობის ღრმა კულტურულ მნიშვნელობას, სადაც ადამიანის სიცოცხლის უკან დატოვება შეიძლება სიმბოლოა მნიშვნელობისა და შესრულების ღრმა ძიება.