პასაჟი ასახავს რწმენის მყიფეობას და რელიგიური რწმენის დელიკატურ ბუნებას. იგი მიგვითითებს, რომ რელიგიას შეუძლია აყვავდეს ან შეამციროს დახვეწილი გავლენის საფუძველზე, ისევე, როგორც როგორ შეიძლება ცვალებადი ნიავი შეცვალოს მტაცებლის დევნა. ეს მეტაფორა გულისხმობს, რომ რწმენის საფუძვლები ყოველთვის არ არის მყარი, ხოლო გარე ფაქტორებს შეუძლიათ ადვილად შეცვალონ მიმდევრების მსჯავრდებულები.
გარდა ამისა, ერთი ღმერთის გამოსახულება, რომელიც იძენს სიცოცხლისუნარიანობას, ხოლო მეორე ქრებოდა სულიერების მუდმივად ცვალებად ლანდშაფტს. იგი ხაზს უსვამს ღვთაებებსა და რწმენის სისტემებს შორის დინამიურ მეტოქეობას, მიგვითითებს იმაზე, რომ რწმენა შეიძლება გარდამავალი იყოს, რადგან საზოგადოების ღირებულებები და აღქმა დროთა განმავლობაში იცვლება.