1860-იან წლებში, ბამბის მწარმოებელმა ლიდერებმა სამხრეთ სახელმწიფოებში ვერ აღიარეს ტექნოლოგიური წინსვლის შედეგად მიღებული მოახლოებული ცვლილებები. მათ შეცდომით არჩია ომის ჩატარება მონობის ინსტიტუტის შესანარჩუნებლად, რომელიც დიდწილად ეყრდნობოდა სახელმძღვანელო შრომას, რომელიც მსგავსია უძველესი ცივილიზაციების მიმართ. მათი გადაწყვეტილება ემყარებოდა მოძველებული მეთოდებისადმი დამოკიდებულებას, გარდაუვალია ეფექტურობისა და მექანიზაციისაკენ, რომელიც უკვე ჰორიზონტზე იყო.
ეს შეცდომები ხაზს უსვამს იმ საფრთხეებს, რომ ვერ შეძლებენ საზოგადოებაში მნიშვნელოვანი ტენდენციების აღქმას. ბანდების შრომის მომაკვდავი სისტემისაკენ მოხვედრის მცდელობა უშედეგო აღმოჩნდა, რადგან "დაკარგული მიზეზი" უკვე განწირული იყო, სანამ ის დაიწყებოდა. საბოლოო ჯამში, პროგრესზე ადაპტირებაზე უარი ცხადყოფს, თუ რამდენად ძვირადღირებული უგულებელყოფა შეიძლება იყოს ლიდერობისა და გადაწყვეტილების მიღებაში გადამწყვეტი ისტორიული მომენტების დროს.