დილით, როდესაც შენ უღიმღამოდ ხარ, ნება მიბოძეთ, რომ ეს აზროვნება იყოს- მე ვიმსჯელებ ადამიანის საქმიანობას. მაშინ რატომ ვარ უკმაყოფილო, თუ ვაპირებ გავაკეთო ის საქმეები, რისთვისაც მე ვთანამშრომლობ და რისთვისაც სამყაროში მიმიყვანეს?
(IN THE morning when thou risest unwillingly, let this thought be present- I am rising to the work of a human being. Why then am I dissatisfied if I am going to do the things for which I exist and for which I was brought into the world?)
დილით, როდესაც საწოლიდან მაღლა ასვლის სურვილს განიცდის, უნდა შეახსენოთ საკუთარ თავს, რომ ისინი ემზადებიან ადამიანის არსებითი საქმით. ეს აზროვნება ემსახურება როგორც ძლიერ მოტივატორს; ის ყურადღებას ამახვილებს დისკომფორტიდან მიზნამდე. იმის აღიარებით, რომ წინა დღე საშუალებას იძლევა შეასრულოს საკუთარი მოვალეობები და იცხოვროს მათი არსებობა, უფრო პოზიტიური შეხედულებისამებრ.
ხელთ არსებული დავალებების მნიშვნელობის გათვალისწინებით, შეიძლება უკმაყოფილებასთან ბრძოლა. იმის გაგება, რომ ყოველდღე წარმოადგენს შანსს, რომ წვლილი შეიტანოს სამყაროში და საკუთარ თავში იძლევა სიცხადეს და მოტივაციას. ამ პერსპექტივის მიღწევამ შეიძლება დილაობით გადააქციოს დამძიმებული ვალდებულებები შესრულებულ მცდელობად, საბოლოოდ ყოველდღიური მოქმედებების თანდაყოლილი მიზნის შესაბამისად.