Epictetus- ის დისკურსებში, იგი ხაზს უსვამს ცხოვრებაში თანდაყოლილ ორმაგობებს, როგორიცაა ზაფხული და ზამთარი, სიმრავლე და სიმცირე, სათნოება და ვიცე. ეს კონტრასტები აუცილებელია არსებობის საერთო ბალანსისა და ჰარმონიისთვის. ამ მოწინააღმდეგე ძალების აღიარებით, ჩვენ უკეთესად შეგვიძლია გავიგოთ ცხოვრების სირთულეები და ის როლი, რომელსაც ისინი ასრულებენ ჩვენი გამოცდილების ჩამოყალიბებაში.
გარდა ამისა, Epictetus ხაზს უსვამს იმას, რომ თითოეულ ადამიანს ეძლევა სხეული, ქონება და თანამგზავრები, როგორც მათი მოგზაურობის ნაწილი ცხოვრებაში. ეს ცნება მიგვითითებს იმაზე, რომ ჩვენი გარემოებები, იქნება ეს ხელსაყრელი თუ რთული, ჩვენი ზრდისა და განვითარების განუყოფელია. ამ რეალობების მიღებით, ჩვენ შეგვიძლია გავამახვილოთ უფრო ღრმა დაფასება ჩვენი არსებობისთვის და ვისწავლოთ ეფექტურად ნავიგაცია მსოფლიოს დიქოტომიებში.