ეს ციტატა შეხსენებაა იმისა, რომ აზროვნებასა და მეტყველებას შორის უფსკრული უნივერსალური გამოწვევაა. იგი იწვევს მკითხველს განიხილონ საკუთარი თავის გამოხატვის ნიუანსები და როგორ შეიძლება ამან გავლენა მოახდინოს ურთიერთობებსა და გაგებაზე. ციტატა მოიცავს საერთო გამოცდილებას, რომელსაც ბევრს შეუძლია ეხებოდეს, ხაზს უსვამს ენის სირთულეს, როგორც ჩვენი შინაგანი იდეების გადაცემის ინსტრუმენტს.