სწორედ მაშინ მოხდა, რომ ჩემი მზერა დაეცა წიგნის კარადაზე, იქ არსებულ უფსკრულით, სადაც ცხრა მოთხრობის ძველი ქაღალდი დაეცა. სად არის საქმე? მე ვთქვი. რა რამ? Mesh. ჩემი. მან შეირყა. მე დავყარე. გადააგდო? სად? რას გულისხმობ? მომდევნო მომენტში სამზარეულოში ვიყავი, ნაგვის კანის სახურავი გავხსენი, მხოლოდ იმისთვის, რომ ის ცარიელი აღმოჩნდეს. გარეთ გულისხმობ? ვყვიროდი. ნაგავსაყრელში? როდესაც
(It was then that my gaze happened to fall on the bookcase, on the gap there, where the old paperback of Nine Stories had fallen flat. Where's the thing? I said. What thing? The mesh. My . She shrugged. I tossed it. Tossed it? Where? What do you mean? In the next moment I was in the kitchen, flipping open the lid of the trash can, only to find it empty. You mean outside? I shouted. In the dumpster? When I came thundering back into the room, she still hadn't moved. Jesus, what were you thinking? That was mine. I wanted that. I wanted to keep it. Her lips barely moved. It was dirty.)
მთხრობელი განიცდის პანიკის მომენტს, როდესაც ისინი ხვდებიან, რომ "ცხრა მოთხრობების" ძველი ასლი აკლია წიგნიდან. ისინი სხვა ადამიანს დაუპირისპირდნენ დაკარგული ნივთის შესახებ, ეჭვგარეშეა, რომ ის გადააგდეს. გაცვლა ცხადყოფს გაუგებრობას, სადაც მთხრობელი ცდილობს გააცნობიეროს სხვისი შემთხვევითი თანამდებობიდან გადაყენების შესახებ, რაც მათ მნიშვნელოვნად აფასებენ.
როგორც მთხრობელი ფრანტულად ეძებს, ემოციები ესკალაცია ხდება. ისინი იკითხებიან, თუ წიგნი გამოცხადდა გარეთ, შესაძლოა, ნაგავსაყრელში, რაც ხაზს უსვამს მათ გასაჭირს. სხვისი არაჩვეულებრივი დამოკიდებულება იმის მიმართ, რაც მათ საგანძურს მიიჩნევენ, ამძაფრებს მთხრობელის დაკარგვისა და იმედგაცრუების გრძნობას, იძენს დაძაბულობას სანუკვარ საკუთრებაში მიჯაჭვულობასა და მნიშვნელობის განსხვავებულ პერსპექტივებს შორის.