სებასტიან ფოლკსის რომანში "ენგლები", ავტორი ადარებს მარტოობას ცოცხალ ორგანიზმთან, ხაზს უსვამს კონკურენციისა და მარაგი მის თანდაყოლილ მახასიათებლებს. ეს პერსპექტივა მიგვითითებს, რომ ისევე, როგორც ნებისმიერი ბიოლოგიური პირი, მარტოობა აქტიურად ცდილობს გადარჩენას და აყვავებას სხვადასხვა გარემოებებში.
ციტატა ასახავს ადამიანის ემოციებისა და ფსიქოლოგიური მდგომარეობების უფრო ღრმა გაგებას, მარტოობის დათვალიერებას არა მხოლოდ როგორც ბათილად, არამედ როგორც დინამიურ ძალას, რომელიც გავლენას ახდენს ქცევასა და აზროვნების პროცესებზე. ეს ინტერპრეტაცია ანათებს ადამიანის გამოცდილების სირთულეებს, რაც იმაზე მიუთითებს, რომ მარტოობა არის ძლიერი ყოფნა, რომელიც აყალიბებს ინდივიდის მოგზაურობას ცხოვრებაში.