ციტატა ხაზს უსვამს ადამიანების ტენდენციას, ფოკუსირება მოახდინონ უშუალო სურვილებზე და არა მათ გრძელვადიან პოტენციალზე. ეს იმაზე მეტყველებს, რომ ბევრი ვერ აცნობიერებს თავის უნარს, გაიზარდოს და მიაღწიოს უფრო მეტს ცხოვრებაში, რადგან ისინი დაკავებულნი არიან მყისიერი კმაყოფილებით. ამ შორსმჭვრეტელობამ შეიძლება ხელი შეუშალოს პიროვნულ განვითარებას და ხელი შეუშალოს ადამიანებს თავიანთი ჭეშმარიტი შესაძლებლობების განხორციელებაში.
უფრო მეტიც, ციტატა ხაზს უსვამს ამ აზროვნების სოციალურ შედეგებს. როდესაც ინდივიდები პრიორიტეტს ანიჭებენ საკუთარ სურვილებს კოლექტიურ ზრდაზე, ეს იწვევს უთანასწორობას და გაყოფას მდიდრებსა და ღარიბებს შორის. ავტორი აფრთხილებს, რომ ამან შეიძლება შექმნას საზოგადოება, სადაც რამდენიმეს აქვს მნიშვნელოვანი ძალაუფლება, რომელსაც ძალისმიერი მხარდაჭერა აქვს, რათა შეინარჩუნოს თავისი სტატუსი, რაც ხელს უშლის ნაკლებად იღბლიანებს უკეთესი შესაძლებლობებისკენ სწრაფვისგან.