"ქალში, რომელიც მზის შუქზე დადიოდა", ალექსანდრე მაკკალ სმიტი იკვლევს სოციალური ურთიერთქმედებების თემას, მიგვითითებს იმაზე, რომ ბევრი ადამიანი ხშირად ეძებს სხვებს, პირველ რიგში, როდესაც მათ დახმარება სჭირდებათ. ეს პერსპექტივა ხაზს უსვამს საერთო ქცევას ადამიანურ ურთიერთობებში, სადაც მომხრეების მოთხოვნებს შეუძლია დაჩრდილოს ნამდვილი სოციალური კავშირები.
ეს ცნება იწვევს ასახვას მეგობრობის ბუნებისა და საზოგადოების კავშირების ბუნებასთან დაკავშირებით, მკითხველს მოუწოდებს განიხილონ სხვების მიღწევის მნიშვნელობა არა მხოლოდ საჭიროების დროს, არამედ ურთიერთობების აღზრდაში. წიგნი ხელს უწყობს უფრო დაბალანსებულ მიდგომას სოციალური ჩართულობისადმი, სადაც კავშირები ფასდება გარიგების ურთიერთქმედების მიღმა.