რაც მთავარია, გესმოდეთ, რომ მიზნები დამარცხებულთა და სისტემებისთვის არის გამარჯვებულებისთვის.
(Most important, understand that goals are for losers and systems are for winners.)
თავის წიგნში "როგორ ჩავარდეს თითქმის ყველაფერს და მაინც მოიგო დიდი", სკოტ ადამსი ხაზს უსვამს მიზნებსა და სისტემებს შორის განსხვავებას. იგი ვარაუდობს, რომ მხოლოდ მიზნებზე ფოკუსირება შეიძლება შეზღუდული იყოს და შეიძლება გამოიწვიოს წარუმატებლობის გრძნობა, რადგან მიზნის მიღწევა ხშირად იწვევს მოკლევადიანი მიღწევის გრძნობას. ამის ნაცვლად, იგი მხარს უჭერს სისტემების მიღებას - შეესაბამება პრაქტიკას და ჩვევებს, რომლებიც ხელს უწყობენ მიმდინარე სწავლებას და გაუმჯობესებას. სისტემაში ჩართვით, ინდივიდებს შეუძლიათ ისარგებლონ უწყვეტი პროგრესიით და უკეთესად მოერგონ გამოწვევებს.
ადამსის პერსპექტივაა, რომ მიზნების დასახვისას, ეს არის სისტემები, რომლებიც ნამდვილ წარმატებას იწვევს. სისტემა საშუალებას აძლევს მოქნილობას და ხელს უწყობს დაჟინებას განვითარებადი უნარებისა და რუტინების განვითარებაში. ეს მიდგომა არამარტო აძლიერებს პროდუქტიულობას, არამედ ამუშავებს გამძლეობას ზომების ფონზე. საერთო ჯამში, ადამსის შეხედულებები შეგვახსენებს, რომ გამარჯვებულები ყურადღებას ამახვილებენ ამ პროცესზე, ვიდრე მხოლოდ ბოლო წერტილზე, რაც იწვევს დროთა განმავლობაში უფრო მდგრად მიღწევებს.
