ჩვენ უმეტესობას უჭირს ზეცის სურვილი ყველაფერზე, რამდენადაც სამოთხე ნიშნავს ჩვენს მეგობრებს, რომლებიც დაიღუპნენ. ამ სირთულის ერთ -ერთი მიზეზი ის არის, რომ ჩვენ არ ვიყავით ტრენინგი: ჩვენი მთელი განათლება ცდილობს გონების მოგვარებას ამ სამყაროზე. კიდევ ერთი მიზეზი ის არის, რომ როდესაც ზეცისთვის ნამდვილი სურვილი გვხვდება ჩვენში, ჩვენ მას არ ვაღიარებთ. C. S. Lewis
(Most of us find it very difficult to want Heaven at all-except in so far as Heaven means meeting again our friends who have died. One reason for this difficulty is that we have not been trained: our whole education tends to fix our minds on this world. Another reason is that when the real want for Heaven is present in us, we do not recognize it. C. S. Lewis)
გ. ს. ლუისი შენიშნავს, რომ მრავალი ადამიანი იბრძვის ზეცის სურვილისკენ, ხშირად იმიტომ, რომ მათი ყურადღება გამახვილებულია პირველ რიგში მიწიერ გამოცდილებაზე, ვიდრე სულიერებზე. ეს ყურადღება გამომდინარეობს იმით, თუ როგორ აყალიბებს განათლება და საზოგადოება ჩვენს აზრებს, მათ მიმართავს ცხოვრების ხელშესახები ასპექტებისკენ, ვიდრე შემდგომ ცხოვრებას. შედეგად, ზეციური არსებობის სურვილს ხშირად უყურადღებოა ან არაღიარებული.
უფრო მეტიც, ლუისი ხაზს უსვამს, რომ ერთადერთი დრო, როდესაც ადამიანმა შეიძლება გამოხატოს ზეცის სურვილი, არის ის, როდესაც ის გარდაცვლილ საყვარელ ადამიანებთან გაერთიანებასთან ხდება. ეს მიგვითითებს იმაზე, რომ ჩვენი ურთიერთობებისთვის ჩვენი მიმაგრება შეიძლება იყოს ყველაზე ძლიერი კავშირი, რომელიც ჩვენ გვაქვს ცათა კონცეფციასთან, აძლიერებს იმ აზრს, რომ ზეცის უფრო ღრმა გაგება მოითხოვს პერსპექტივის შეცვლას ამქვეყნიური პრიორიტეტებისგან.