ჩემი შვილი, როდესაც მთა მოგზაურობაში ჩნდება, ჩვენ ვცდილობთ მარცხნივ წავიდეთ, შემდეგ მარჯვნივ. ჩვენ ვცდილობთ ვიპოვოთ მარტივი გზა, რომ ნავიგაცია გავაგრძელოთ გზა უფრო მარტივ გზაზე.…. მაგრამ მთა არის იქ გადასასვლელი. ამ პილიგრიმზე მაღლა ასვლისას, ჩვენ იძულებულნი ვართ, ამდენი ხნის განმავლობაში ვატარებდით ფენებს. შემდეგ აღმოვაჩენთ, რომ ჩვენი დატვირთვა მსუბუქია და ჩვენ
(My child, when a mountain appears on the journey, we try to go to the left, then to the right. We try to find the easy way to navigate our way back to the easier path.…. But the mountain is there to be crossed. It is on that pilgrimage, as we climb higher, that we are forced to shed the layers upon layers we have carried for so long. Then we find that our load is lighter, and we have come to know something of ourselves in the perilous climb…..Do not seek to avoid the mountain, my child. For it has been placed there at a perfect time. It will only become larger if you seek to delay or draw back from the ascent.)
ცხოვრებაში, ჩვენ ხშირად ვხვდებით გამოწვევებს, რომლებიც საშიში ჩანს, ისევე როგორც მთა ჩვენს გზაზე. იმის ნაცვლად, რომ დაპირისპირდეს ამ დაბრკოლებებს თავი, შეიძლება ინსტინქტურად ვეძიოთ უფრო ადვილი მარშრუტები. ამასთან, ამ გამოწვევების თავიდან აცილებას არ გულისხმობს; ისინი ემსახურებიან მიზანს ჩვენს პირად ზრდაში. მთის წინაშე და ჩვენი ასვლის დასაწყებად, შეგვიძლია გავზარდოთ ტვირთი, რომელსაც ძალიან დიდი ხანია ვატარებთ. მოგზაურობა აღმავალი საშუალებას გვაძლევს უფრო მეტი ვისწავლოთ საკუთარი თავის შესახებ და საბოლოოდ ჩნდება მსუბუქია, ვიდრე ადრე.
ავტორი ხაზს უსვამს, რომ ეს მთები ჩვენს ცხოვრებაში ჩნდება ზუსტად სწორ მომენტებში. მათი თავიდან აცილების მცდელობა მხოლოდ მათ უფრო დიდ და უფრო საშიში ხდის. ასვლა, იმის მაგივრად, რომ მის გვერდის ავლით შეეცადოს, დაგვეხმარება იმის გაგებაში და მივიღოთ, რომ ჩვენი ბრძოლები ჩვენი განვითარების განუყოფელია. ამ ციცაბო ბილიკზე გადადგმული თითოეული ნაბიჯი მოაქვს განმანათლებლობას და ამზადებს მომავალი დაბრკოლებებისკენ, გვასწავლის გამძლეობასა და თვითგამოვლენ.