არავინ იცის, რისი გაკეთება უნდათ, სანამ არ მოხვდებიან ოცდაათიან წლებში ან ოცდაათიან წლებში.
(Nobody smart knows what they want to do until they get into their twenties or thirties.)
მაიკლ კრიკტონის წიგნში "დაკარგული სამყარო", ავტორი ვარაუდობს, რომ ნორმალურია, რომ ადამიანები გაურკვეველი იყოს მათი ცხოვრების ბილიკების შესახებ, სანამ არ მიაღწევენ ოციან ან ოცდაათიან წლებში. ეს მტკიცება აყენებს მოსაზრებას, რომ ადამიანს უნდა ჰქონდეს მკაფიო გეგმა ან მიმართულება ადრეულ ასაკში, ხაზს უსვამს პიროვნული განვითარებისა და გადაწყვეტილების მიღების სირთულეს ახალგაზრდა ასაკში.
ეს პერსპექტივა ხაზს უსვამს წარმოსახვითი წლების განმავლობაში საძიებო და თვითგამოვლენის მნიშვნელობას, რაც იმაზე მიგვითითებს, რომ ბევრი ინტელექტუალური პიროვნება სიცხადეს მხოლოდ გამოცდილებისა და სიმწიფის გზით მიიჩნევს. კრიტტონის განცხადება ეხმიანება იმ აზრს, რომ ცხოვრება არის მოგზაურობა და მისი მიზნების გაგება ხშირად ვითარდება დროთა განმავლობაში.
