ციტატა ასახავს იმ გაცნობიერებას, რომ ინდივიდი არ გულისხმობდა ადამიანის არსებობის ყველა ასპექტის შესრულებას. იმის ნაცვლად, რომ ყოფილიყო ბედნიერების ან მიზნის სრული წყარო, ეს ადამიანი ემსახურებოდა როგორც კარიბჭეს უფრო ღრმა თვითგამოვლენის და პიროვნული ზრდისკენ. იგი გვთავაზობს ურთიერთობების მნიშვნელობას, როგორც მომენტებსა და გამოცდილებას, რაც იწვევს საკუთარი თავის უკეთესობის გაგებას.
ეს პერსპექტივა მკითხველს მოუწოდებს დაათვალიერონ თავიანთი კავშირები სხვებთან არა როგორც პირადობის ან მნიშვნელობის წყაროები, არამედ როგორც კატალიზატორი, რაც მათ ეხმარება შეისწავლონ საკუთარი ცხოვრება და მისწრაფებები. ამგვარი გაგებაც ხელს შეუწყობს ურთიერთობებისადმი ჯანმრთელ მიდგომას, რაც საშუალებას აძლევს ინდივიდებს შეასრულონ შესრულება ნებისმიერი პირის მიღმა.