არა, თქვა მან, ისევ გაიღიმა; მისი თვალები შუქით, თანაგრძნობით დაასხით. მან მიხვდა, თუ როგორ გრძნობდა თავს, რომ ეს მხოლოდ იმპულსი არ იყო. მაგრამ პასუხი მაინც არა და, მან იცოდა, რომ ყოველთვის იქნებოდა
(Oh no, she said, still smiling; her eyes poured over with light, that of compassion. She understood how he felt, that this was not an impulse only. But the answer was still no, and, he knew, it would always)
ფილიპ კ. დიკის "პალმერ ელიტრის სამი სტიგმატა", მწუხარე მომენტი ხდება მაშინ, როდესაც პერსონაჟი, მიუხედავად იმისა, რომ თანაგრძნობითა და გაგებით არის სავსე, უნდა უარი თქვას თხოვნას. მისი თბილი ღიმილი და ექსპრესიული თვალები გამოხატავს ღრმა თანაგრძნობას სხვისი გრძნობების მიმართ, რაც იმაზე მიანიშნებს, რომ იგი გააცნობიერებს მისი ემოციების ინტენსივობას. ამასთან, ეს გაგება არ ცვლის მის გადაწყვეტილებას; იგი მტკიცედ რჩება უარი.
ეს სცენა ასახავს რთულ ემოციურ ურთიერთქმედებას, ხაზს უსვამს იმას, რომ თანაგრძნობითაც კი, ზოგიერთი არჩევანი რჩება გადამწყვეტი. პერსონაჟის შინაგანი კონფლიქტი ხაზს უსვამს ადამიანის კავშირების გამოწვევებს და რთულ საზღვრებს, რომლებიც ხშირად ურთიერთობებში ხვდებიან. საბოლოო ჯამში, პასუხი გასაგებია, მაგრამ მის მიზეზებს ორივე პერსონაჟში ღრმად ეხმიანება.