ბუდიზმი ხშირად აღიქმება, როგორც პესიმისტური, სიკვდილისა და სიკვდილიანობის აქცენტის გამო. კრიტიკოსები შეიძლება ამტკიცებენ, რომ ეს ფოკუსი ქმნის პირქუში შეხედულებას არსებობის შესახებ. ამასთან, მნიშვნელოვანია იმის აღიარება, რომ ეს პერსპექტივა არ ეხება ნეგატივის ან დეპრესიის განვითარებას. ამის ნაცვლად, ბუდისტები ასახავს ცხოვრებისეულ უნარს, რომ უფრო ღრმა დაფასება მოახდინონ თავად სიცოცხლისთვის.
სიკვდილისა და ადამიანის სიცოცხლის სისუსტეების გათვალისწინებით, ბუდისტები მიზნად ისახავს არსებობის ბუნებას. ეს პრაქტიკა ხელს უწყობს ინდივიდებს, რომ შეაფასონ თავიანთი გამოცდილება და მნიშვნელოვნად დაუკავშირდნენ დღევანდელ მომენტს. საბოლოო ჯამში, სიკვდილიანობის გარშემო მყოფი გონებაგამძლეა, როგორც განმანათლებლობისა და გაგების გზა, ვიდრე სასოწარკვეთის წყარო.