ზოგჯერ ადამიანები ბუდიზმის პესიმისტურად ხვდებიან და ამბობენ, რომ სიკვდილზე ძალიან ბევრი ლაპარაკია. აუცილებელია იმის გაგება, რომ ბუდისტები არ ფიქრობენ სიკვდილს, რადგან ისინი ავად არიან ან დეპრესიული არიან; ისინი ყურადღებას ამახვილებენ სიკვდილზე, სიკვდილიანობაზე და ადამიანის სისუსტეზე, როგორც ცხოვრების უკეთეს გაგებისა და დაფასების საშუალებად.
(People sometimes find Buddhism pessimistic, saying there is too much talk about death. It's essential to understand that Buddhists don't contemplate death because they are morbid or depressed; they focus on death, mortality, and human frailty as a means of better understanding and appreciating life.)
ბუდიზმი ხშირად აღიქმება, როგორც პესიმისტური, სიკვდილისა და სიკვდილიანობის აქცენტის გამო. კრიტიკოსები შეიძლება ამტკიცებენ, რომ ეს ფოკუსი ქმნის პირქუში შეხედულებას არსებობის შესახებ. ამასთან, მნიშვნელოვანია იმის აღიარება, რომ ეს პერსპექტივა არ ეხება ნეგატივის ან დეპრესიის განვითარებას. ამის ნაცვლად, ბუდისტები ასახავს ცხოვრებისეულ უნარს, რომ უფრო ღრმა დაფასება მოახდინონ თავად სიცოცხლისთვის.
სიკვდილისა და ადამიანის სიცოცხლის სისუსტეების გათვალისწინებით, ბუდისტები მიზნად ისახავს არსებობის ბუნებას. ეს პრაქტიკა ხელს უწყობს ინდივიდებს, რომ შეაფასონ თავიანთი გამოცდილება და მნიშვნელოვნად დაუკავშირდნენ დღევანდელ მომენტს. საბოლოო ჯამში, სიკვდილიანობის გარშემო მყოფი გონებაგამძლეა, როგორც განმანათლებლობისა და გაგების გზა, ვიდრე სასოწარკვეთის წყარო.