რენდი ალკორნი აღწერს საკუთარ სწავლებას, რომ იყო სტიუარდი: თუ ღმერთი იყო მეპატრონე, მე ვიყავი მენეჯერი. მე მჭირდებოდა სტიუარდის მენტალიტეტის მიღება აქტივების მიმართ. მან მიენიჭა- არა ჩემთვის. სტიუარდი მართავს აქტივებს მფლობელის სარგებლობისთვის. სტიუარდი არ ახორციელებს უფლებების გრძნობას, რომელსაც ის მართავს. მისი საქმეა იმის გარკვევა, თუ რა სურს მეპატრონეს თავისი
(Randy Alcorn describes his own learning about being a steward: If God was the owner, I was the manager. I needed to adopt a steward's mentality toward the assets. He had entrusted-not given- to me. A steward manages assets for the owner's benefit. The steward carries no sense of entitlement to the assets he manages. It's his job to find out what the owner wants done with his assets, then carry out his will.)
რენდი ალკორნი იზიარებს მნიშვნელოვან გაკვეთილს მმართველობასთან დაკავშირებით, ხაზს უსვამს საკუთრებასა და მენეჯმენტს შორის განსხვავებას. იგი აღიარებს, რომ სანამ ღმერთი არის ყველა აქტივის ნამდვილი მფლობელი, ის მხოლოდ მენეჯერია, რომელსაც ენდობა ამ რესურსები. ეს პერსპექტივა ხელს უწყობს პასუხისმგებლობის გრძნობას, მოუწოდებს ინდივიდებს მიიღონ სტიუარდის მენტალიტეტი, სადაც ისინი აღიარებენ, რომ მათი როლი არ არის უფლებამოსილების მოთხოვნა, არამედ მისი ნების შესაბამისად ღვთის საჩუქრების მართვა.
ალკორნის აზრით, სტიუარდი იყო აქტიურად ცდილობს მესაკუთრის სურვილების გაგებას და მათ რესურსების მართვის განხორციელებას. იგი ხაზს უსვამს, რომ მმართველობა ფუნდამენტურად ემსახურება მეპატრონის ინტერესების გამოყენებას და ანაზღაურებადი აქტივების გამოყენებას ისე, რომ შეესაბამებოდეს ღვთის განზრახვებს, აძლიერებს რწმენას, რომ ჩვენ ვართ აღმზრდელები, რაც საბოლოოდ მას ეკუთვნის.