ამ პასაჟში, ავტორი ხაზს უსვამს თავისუფლებისა და საკუთრების ბუნების გაგების მნიშვნელობას. როდესაც პირები შეცდომით თვლიან, რომ მათ აქვთ საგნები, რომლებიც მათ კონტროლს სცილდება, ისინი იმედგაცრუებასა და იმედგაცრუებას უქმნიან. ეს გაუგებრობა იწვევს სინანულს და ადანაშაულებს სხვების მიმართ, მათ შორის ღვთიური. ამრიგად, იმის აღიარება, თუ რა არის სინამდვილეში საკუთარი თავი, ხელს უწყობს შინაგანი სიმშვიდისა და ავტონომიის შენარჩუნებას.
გარდა ამისა, ტექსტი მიგვითითებს იმაზე, რომ აღიარებით, თუ რა არის კონტროლის საზღვრები და მიიღოს, რომ სხვა ადამიანების ქონება მათ ნამდვილად ეკუთვნის, ადამიანს შეუძლია თავიდან აიცილოს კონფლიქტი და ტანჯვა. ეს მკაფიო განსხვავება ხელს უწყობს განთავისუფლების გრძნობას, რადგან ეს ხელს უშლის გარე ფაქტორებს ემოციურ მდგომარეობასთან ძალაუფლების მიღებას. ასე