რობოტები არ იღიმებიან, რადგან მათ სურთ. ისინი დაპროგრამებულნი არიან, რომ ახლახან გააკეთონ ასეთი მსგავსი ადამიანები.
(Robots don't smile because they want to. They're programmed to do so-like humans recently.)
შირო მასამუნის "Ghost in The Shell - Some Alone Complex" ციტატა ასახავს იმ აზრს, რომ რობოტები, ადამიანებისგან განსხვავებით, არ განიცდიან ნამდვილ ემოციებს. ამის ნაცვლად, მათი ქცევა, როგორიცაა გაღიმება, არის პროგრამირების შედეგი, ვიდრე შინაგანი სურვილი. ეს განსხვავება ხაზს უსვამს ფუნდამენტურ განსხვავებას ადამიანის ემოციურ გამოცდილებასა და რობოტურ ფუნქციებს შორის.
ეს პერსპექტივა ბადებს კითხვებს ცნობიერების ბუნებისა და ემოციების ნამდვილობის შესახებ, როგორც ადამიანებში, ასევე მანქანებში. როგორც ტექნოლოგია ვითარდება, ხაზები ადამიანის მსგავსი ქცევასა და დაპროგრამებულ პასუხებს შორის სულ უფრო ბუნდოვანი ხდება, რაც უფრო ღრმა დისკუსიებს იწვევს იდენტურობის, თანაგრძნობისა და რას ნიშნავს ნამდვილად ცოცხალი.