პლანეტის დაახლოებით ერთი მესამედი უკვე ცხოვრობდა ქრონიკულ სიღარიბეში, გაეროს სტატისტიკის თანახმად. ფერმერმა აღნიშნა, რომ დაავადების გავრცელების, გაუნათლებლობის და რესურსების მოხმარებით ღარიბი, აყვავებული პირველი მსოფლიო ქვეყნების მიერ უფრო დაზარალებულად იქნებიან დაზარალებულები, რომლებმაც შეაფასეს საკუთარი რესურსების გამოყენება და მოუტანა განათლება და
(Roughly one-third of the planet already lived in chronic poverty, according to United Nations statistics. Farmer pointed out that through the spread of disease, illiteracy, and consumption of resources by the poor, prosperous first-world countries would increasingly be affected-unless they scaled back on their own use of resources and brought education and health care to the poor. In his speeches, Farmer liked to talk about "the nation of humanity," as opposed to developed or undeveloped nations. He wanted everyone to see the interconnectedness of it all, and that the responsibility of the WLs was more than just giving money. Three)
გაეროს სტატისტიკის თანახმად, მსოფლიოს დაახლოებით ერთი მესამედი ცხოვრობს ქრონიკული სიღარიბის პირობებში, რაც უფრო მდიდარ ქვეყნებს აწუხებს სიღარიბის გავლენის შესახებ მათ რესურსებზე და ჯანმრთელობაზე. ფერმერმა ხაზგასმით აღნიშნა, რომ პირველი მსოფლიო ქვეყნებს შეეძლოთ დაავადებათა და რესურსების დაქვეითების გამო, უფრო მეტი გამოწვევების წინაშე აღმოჩნდნენ, მათ მოუწოდებენ შეამცირონ მათი მოხმარება და გააძლიერონ განათლება და ჯანმრთელობის დაცვა ღარიბი მოსახლეობისთვის. მისი მესიჯი გასაგები იყო: განვითარებულ ქვეყნებში კეთილდღეობა ერწყმის განვითარების კეთილდღეობას.
მისი ადვოკატირებისას, ფერმერმა ისაუბრა "კაცობრიობის ერის" შესახებ, რაც ხელს უწყობს იმ აზრს, რომ ყველა ადამიანი გლობალური საზოგადოების ნაწილია, მიუხედავად მათი ქვეყნის ეკონომიკური სტატუსისა. იგი ამტკიცებდა, რომ მდიდარებმა უნდა აღიარონ თავიანთი საერთო პასუხისმგებლობა, რომ მხარი დაუჭირონ ნაკლებად იღბლიანი, რაც სცილდება მხოლოდ ფინანსურ შემოწირულობებს. ეს ურთიერთკავშირი ითხოვს კოლექტიურ ძალისხმევას, რათა მიმართოს სიღარიბის და დაავადებების ძირეულ მიზეზებს მთელს მსოფლიოში.