გაეროს სტატისტიკის თანახმად, მსოფლიოს დაახლოებით ერთი მესამედი ცხოვრობს ქრონიკული სიღარიბის პირობებში, რაც უფრო მდიდარ ქვეყნებს აწუხებს სიღარიბის გავლენის შესახებ მათ რესურსებზე და ჯანმრთელობაზე. ფერმერმა ხაზგასმით აღნიშნა, რომ პირველი მსოფლიო ქვეყნებს შეეძლოთ დაავადებათა და რესურსების დაქვეითების გამო, უფრო მეტი გამოწვევების წინაშე აღმოჩნდნენ, მათ მოუწოდებენ შეამცირონ მათი მოხმარება და გააძლიერონ განათლება და ჯანმრთელობის დაცვა ღარიბი მოსახლეობისთვის. მისი მესიჯი გასაგები იყო: განვითარებულ ქვეყნებში კეთილდღეობა ერწყმის განვითარების კეთილდღეობას.
მისი ადვოკატირებისას, ფერმერმა ისაუბრა "კაცობრიობის ერის" შესახებ, რაც ხელს უწყობს იმ აზრს, რომ ყველა ადამიანი გლობალური საზოგადოების ნაწილია, მიუხედავად მათი ქვეყნის ეკონომიკური სტატუსისა. იგი ამტკიცებდა, რომ მდიდარებმა უნდა აღიარონ თავიანთი საერთო პასუხისმგებლობა, რომ მხარი დაუჭირონ ნაკლებად იღბლიანი, რაც სცილდება მხოლოდ ფინანსურ შემოწირულობებს. ეს ურთიერთკავშირი ითხოვს კოლექტიურ ძალისხმევას, რათა მიმართოს სიღარიბის და დაავადებების ძირეულ მიზეზებს მთელს მსოფლიოში.