მას ყოველთვის სჯეროდა, რომ ადამიანები, რომლებიც სხვებისთვის საძაგელი ან არაკეთილსინდისიერი იყვნენ, მხოლოდ ასე იყვნენ, რადგან მათ ცხოვრებაში რაღაც შეცდომა იყო, და რომ ადამიანები, რომლებმაც რაიმე შეცდომა დაუშვეს, არ უნდა ეზიზღებინათ ან სძულდნენ, მაგრამ უნდა ყოფილიყო განწყობილი. ასე
(She had always believed that people who were nasty or unkind to others were only like that because there was something wrong in their lives, and that people who had something wrong in their lives were not to be despised or hated, but were to be pitied. So)
პროტაგონისტი ასახავს მის რწმენას, რომ სხვებში არაკეთილსინდისიერება გამომდინარეობს პირადი ბრძოლებისგან, ვიდრე თანდაყოლილი ცუდად. მას ესმის, რომ მათ, ვინც უარყოფითად მოქმედებს, ხშირად აქვთ უფრო ღრმა საკითხები, რომლებიც გავლენას ახდენენ მათ ქცევაზე. ეს პერსპექტივა ხელს უწყობს ემპათიის გრძნობას, ვიდრე განსჯას.
იგი მხარს უჭერს თანაგრძნობას პიროვნების მიმართ სირთულეების წინაშე, რაც ვარაუდობს, რომ სამწუხაროა, რომ შეცვალოს ზიზღი. ეს შეხედულება ასახავს ადამიანის ბუნების გაგებას, ხაზს უსვამს სიკეთის მნიშვნელობას ტანჯვის საპასუხოდ.