პროტაგონისტი ასახავს მის რწმენას, რომ სხვებში არაკეთილსინდისიერება გამომდინარეობს პირადი ბრძოლებისგან, ვიდრე თანდაყოლილი ცუდად. მას ესმის, რომ მათ, ვინც უარყოფითად მოქმედებს, ხშირად აქვთ უფრო ღრმა საკითხები, რომლებიც გავლენას ახდენენ მათ ქცევაზე. ეს პერსპექტივა ხელს უწყობს ემპათიის გრძნობას, ვიდრე განსჯას.
იგი მხარს უჭერს თანაგრძნობას პიროვნების მიმართ სირთულეების წინაშე, რაც ვარაუდობს, რომ სამწუხაროა, რომ შეცვალოს ზიზღი. ეს შეხედულება ასახავს ადამიანის ბუნების გაგებას, ხაზს უსვამს სიკეთის მნიშვნელობას ტანჯვის საპასუხოდ.