პროტაგონისტი განიცდის ღრმა რეალიზაციას სიყვარულისა და ადამიანური კავშირის ბუნების შესახებ. იგი ყოველთვის გრძნობდა სიყვარულს მის შიგნით, მაგრამ ახლა მხოლოდ ის აღმოაჩენს, რომ ადამიანი იმსახურებს მას. ეს აღიარება მოაქვს მის სიხარულს და შესრულებას, რაც აჩვენებს მიცემის ტრანსფორმაციულ ძალას. სიყვარული ხდება მისთვის ძალა და განკურნება.
ამ ციტირების არსი ხაზს უსვამს იმას, რომ ჭეშმარიტი გამოსყიდვა მდგომარეობს იმაში, რომ ჩვენს სიყვარულს სხვებს გავუზიაროთ. ეს ხაზს უსვამს იმას, რომ ცხოვრების გამოწვევებისა და მწუხარების მიუხედავად, სიყვარულის მიცემის მოქმედებამ შეიძლება ჩვენი ტანჯვა უფრო ტვირთად აქციოს. სიყვარულის ეს ურთიერთდამოკიდებულება არის ის, რაც ღრმად აძლიერებს ჩვენს ცხოვრებას და ხელს უწყობს მნიშვნელოვან ურთიერთობებს.