მას ამდენი სიყვარული ჰქონდა - მას ყოველთვის გრძნობდა, რომ - და ახლა იყო ადამიანი, ვისთანაც შეეძლო ამ სიყვარულის მიცემას, და ეს, მან იცოდა, კარგი იყო; ეს არის ის, რაც მოგვცემს გამოსყიდვას, ეს არის ის, რაც ჩვენს ტკივილსა და მწუხარებას იწვევს - ეს სხვებისადმი სიყვარულის მიცემა, გულის ეს გაზიარება.
(She had so much love to give - she had always felt that - and now there was somebody to whom she could give this love, and that, she knew, was good; for that is what redeems us, that is what makes our pain and sorrow bearable - this giving of love to others, this sharing of the heart.)
პროტაგონისტი განიცდის ღრმა რეალიზაციას სიყვარულისა და ადამიანური კავშირის ბუნების შესახებ. იგი ყოველთვის გრძნობდა სიყვარულს მის შიგნით, მაგრამ ახლა მხოლოდ ის აღმოაჩენს, რომ ადამიანი იმსახურებს მას. ეს აღიარება მოაქვს მის სიხარულს და შესრულებას, რაც აჩვენებს მიცემის ტრანსფორმაციულ ძალას. სიყვარული ხდება მისთვის ძალა და განკურნება.
ამ ციტირების არსი ხაზს უსვამს იმას, რომ ჭეშმარიტი გამოსყიდვა მდგომარეობს იმაში, რომ ჩვენს სიყვარულს სხვებს გავუზიაროთ. ეს ხაზს უსვამს იმას, რომ ცხოვრების გამოწვევებისა და მწუხარების მიუხედავად, სიყვარულის მიცემის მოქმედებამ შეიძლება ჩვენი ტანჯვა უფრო ტვირთად აქციოს. სიყვარულის ეს ურთიერთდამოკიდებულება არის ის, რაც ღრმად აძლიერებს ჩვენს ცხოვრებას და ხელს უწყობს მნიშვნელოვან ურთიერთობებს.