ამიტომ მხატვარი ყოველთვის იქნება ბედნიერი-არ აქვს მნიშვნელობა როგორ ექცევა სამყარო მას. თუ მან იცის, რომ ის, რაც ქმნის, კარგია, მაშინ მას შეუძლია სხვების გულგრილობა.
(That is why the artist will always be happy-no matter how the world treats him. If he knows that what he creates is good, then he can bear the indifference of others.)
ალექსანდრე მაკკალ სმიტის "ჩემი იტალიური ბულდოზერის" ციტატა იღებს მხატვრის გამძლეობასა და შინაგან სიხარულს. იგი ხაზს უსვამს, რომ მხატვრის შესრულება საკუთარი თავის გაგებითა და დაფასებიდან გამომდინარეობს მათი საქმიანობის შესახებ, არა გარეგანი ვალიდობით ან აღიარებით. იმისდა მიუხედავად, თუ როგორ შეიძლება სამყარო რეაგირება, შემოქმედი ხედავს იმ ცოდნას, რომ მათი ხელოვნება ღირებული და აზრიანია. ეს შინაგანი კმაყოფილება საშუალებას აძლევს მხატვრებს გაუძლოს სხვების გულგრილობას ან კრიტიკას.
ეს პერსპექტივა ხაზს უსვამს თვითშეფასების და რწმენის მნიშვნელობას საკუთარი შემოქმედებითი ძალისხმევით. მხატვრის ბედნიერება ფესვგადგმულია მათი ნიჭისა და ქმნილების შინაგანი ჯილდოებით. ეს განწყობა აძლიერებს მოსაზრებას, რომ ჭეშმარიტი შესრულება მოდის შიგნიდან, რაც საშუალებას აძლევს მხატვრებს აყვავდნენ თუნდაც უბედურების ან უგულებელყოფის ფონზე. სინამდვილეში, მხატვრის მოგზაურობა არის პირადი კმაყოფილება, სადაც მათი მუშაობის ხარისხი ფარი ემსახურება ამქვეყნიური გულგრილობის წინააღმდეგ.