მისი თქმით, საუკეთესო გზა, რაც შემიძლია ვიფიქრო, მისი თქმით, ეს არის გზა, როდესაც ღამით ავტომაგისტრალზე მიდიხარ, თუ როგორ ხედავენ მთვარეს თავიანთ ფანჯარაში. გზაზე ყველა მანქანა. ყველა მანქანა გრძნობს, რომ მთვარე მიჰყვება ამ მანქანას, თუნდაც სხვა მიმართულებით, არა? ამ მთელ ნახევარსფეროში ყველას შეუძლია დაინახოს მთვარე და თვლიან, რომ ეს მათთვის არსებობს, მიჰყვება სად მიდიან.
(The best way I can think to describe it, she said, ' is the way, when you're driving on the freeway at night how everyone can see the moon in their window. Every car on the road. Every car feels the moon is following that car, even in the other direction, right? Everyone in that entire hemisphere can see the moon and think it is there for them, is following where they go.)
Aimee Bender- ის სიუჟეტი "The Color Master" - ში წარმოგიდგენთ თვალსაჩინო ანალოგს მთვარის ყოფნის შესახებ, როგორც ეს განიცადა მძღოლებმა ღამით ავტომაგისტრალზე. პერსონაჟები, მძღოლების მსგავსად, მთვარეს აღიქვამენ, თითქოს ის ცალსახად მათია, ანათებს მათ მოგზაურობას. ეს გაზიარებული გამოცდილება ხაზს უსვამს ინდივიდებს შორის უნივერსალურ კავშირს, მიუხედავად მათი განსხვავებული ბილიკებისა. ყველას, მიუხედავად მიმართულებისა, გრძნობს კავშირს, რადგან ყველა მათგანს ერთსა და იმავე მთვარეს ხედავს.
ეს მონაკვეთი ხაზს უსვამს, თუ როგორ უყურებენ ადამიანები ხშირად სამყაროს პირადი ობიექტივის საშუალებით, თვლიან, რომ გარკვეული გამოცდილება მორგებულია მხოლოდ მათთვის. მთვარე ხდება მარტოობის თანამეგობრობის სიმბოლო, შეხსენება, რომ სანამ ჩვენ საკუთარ გზებს ვმოგზაურობთ, ჩვენს პერსპექტივებში არსებობს საერთო სილამაზე და კავშირი, რაც იმაზე მიგვითითებს, რომ ჩვენ ყველანი უფრო დიდი ამბის ნაწილი ვართ.
