გლეხთა ქრისტიანობა, რომელზეც ფერმერი საუბრობდა, მნიშვნელოვნად განსხვავდებოდა ძირითადი ინტერპრეტაციებისგან. ეს აღინიშნა კოლექტიური რწმენით, რომ საზოგადოება უსამართლოდ ეპყრობოდა მათ, რის შედეგადაც ვიღაცამ, ალბათ ღვთიური ფიგურა იყო, იცოდა მათი ბრძოლებისა და უსამართლობის შესახებ. ამ რწმენამ მათ იმედისა და სოლიდარობის გრძნობა მისცა უბედურების ფონზე.
გლეხთა შორის რწმენის ეს პერსპექტივა ასახავს მათი მდგომარეობისა და მათ წინაშე არსებულ უსამართლობას უფრო ღრმა გაგებას. ეს არის მოსაზრება, რომელიც ღვთიურობას ხედავს, როგორც მათი ტანჯვის დამცველს, ვარაუდობს, რომ მათი ბრძოლა არ არის შეუმჩნეველი და რომ სამართლიანობა გაიმარჯვებს გარკვეული ფორმით. საზოგადოებას შორის გაზიარებული მსჯავრი მათ ცხოვრებას აძლიერებს გამძლეობისა და მიზნის ფენას.